ទឹក

មានដឹងពីជម្រៅទឹកចិត្តដ៏ជ្រៅរបស់គេអត់?

ពេលនិយាយពីជម្រៅទឹកចិត្ត​ ប្រាកដណាស់យើងអាចសំដៅលើទង្វើល្អៗដែលនរណាម្នាក់ធ្វើមកលើយើងដោយចេញពីចិត្តមិនទាមទារអ្វីមកវិញ មិនយកសម្ភារ ឬលុយជាធំ ថែមទាំងពេញចិត្តនឹងជួយបន្ថែមទៀតរាល់ពេលដែលយើងត្រូវការ។ ចំណែកឯប្រភពទឹកទាំងពីរខាងលើវិញ ក៏មានជម្រៅទឹកចិត្តធំធេងមកលើពួកយើងដែរ​ ដោយសារពួកវាតែងផ្ដល់ផលប្រយោជន៍សព្វគ្រប់បែបយ៉ាងដល់ប្រជាជនយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ​។ សូម្បីតែក្នុងអង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍក៏គេបានបញ្ជាក់ដែរថា ភាគរយនៃការប្រើប្រាស់ទឹកសាបរបស់ស្រុកយើងមានរហូតដល់ទៅ ៧៤.៧% ឯណោះ។ 

តើប្រយោជន៍ទាំងនោះមានអ្វីខ្លះ? 
-ចម្លើយដំបូងគឺច្បាស់ក្រឡែត​​ គឺថាយើងប្រើទឹកក្នុងផ្ទះមាន ដូចជាទឹកផឹក ងូតទឹក ធ្វើម្ហូប ស្រោចផ្កា ដាំដំណាំ សំអាតផ្ទះជាដើម ។ល។ ទាយមើលថាអ្នកផ្ទាល់មួយថ្ងៃប្រើទឹ​កអស់ប៉ុន្មានលីត្រ?​​ ចម្លើយគឺ​ ២០លីត្រជាមធ្យមដោយយោងតាមឯកសារ “ឯកសារបណ្តុះបណ្តាលអំពីប្រព័ន្ធធារាសាស្តខ្នាតតូចធន់នឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ” របស់ក្រសួងកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ។ តាមយោបល់ខ្ញុំ ២០លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃគឺច្រើនណាស់​​សំរាប់មនុស្សម្នាក់ ចុះទម្រាំតែសម្រាប់ប្រជាជនរួមជាតិយើងទាំងមូលចំនួន ១៧​ លាននាក់ទៀតវិញដែលត្រូវប្រើប្រាស់ដែរនោះ?
–ផ្ដល់ទឹកសម្រាប់ធ្វើស្រែចំការ។ ៨០% នៃប្រជាជនកម្ពុជារស់នៅជនបទតែងតែចិញ្ចឹមជីវិតដោយធ្វើកសិកម្ម។ ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់បន្តិចឲ្យយើងម្នាក់ៗស្រួលយល់ ជាទូទៅកសិករខ្មែរធ្វើស្រែពឹងលើទឹកភ្លៀងទេ (ក្នុងរដូវវស្សា) ប៉ុន្តែដោយសារមានបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ និងបច្ចេកវិទ្យាជឿនលឿន ដូច្នេះកសិករដែលរស់នៅជិតប្រភពទឹកទាំងពីរនេះ មានឱកាសអាចធ្វើស្រែដល់ទៅពីរដងក្នុងមួយឆ្នាំទាំងប្រាំង និងវស្សាតែម្ដង។ ក្រៅពីហូរទឹកមកឲ្យហើយ ក៏ហូរនាំដីល្បាប់ដ៏មានជីវជាតិតាមមកជាមួយដែរ សម្រាប់សម្រួលដល់ការដាំដុះ ធ្វើកសិកម្មបន្ថែមទៀត។
–ត្រីវិញក៏ចាញ់បោកទឹកហែលមកតាមគេជាច្រើនអនេកដែរ! ប្រៀបដូចជាដើមទុនសម្រាប់បងប្អូនកម្ពុជាយើងរស់ពឹងពាក់លើអ៊ីចឹង មិនថាជាចំណីអាហារក្ដី ឬយកទៅលក់ដូរក្ដី។ តាមរបាយការណ៍របស់ “Environmental Changes in Tonle Sap and Its Floodplain”​ របស់អង្គការសម្ពន័្ធភាពដើម្បីអភិរក្សធនធានជលផល (FACT) បានបង្ហាញថាអំពីស្ថិតិរបស់អ្នកភូមិក្នុងការអាស្រ័យលើការនេសាទដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពពួកគាត់ ដោយក្រុមនៅតំបន់ដីគោកប្រកបរបរចាប់ត្រីចំនួន ១១% ក្រុមនៅលើដីគោក និងលើទឹកមានចំនួន ៤០% និងភូមិបណ្ដែតទឹកមាន ៨៥%។
–នាំមកនៅភាពសម្បូរបែបនៃត្រី បក្សី សត្វល្មូន រុក្ខជាតិ និងព្រៃលិចទឹកជាដើម។ មិនខុសពីមនុស្សប៉ុន្មានទេ សត្វ ព្រៃឈើ និងធនធានធម្មជាតិផ្សេងៗជុំវិញយើងក៏ត្រូវការទឹកដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត រីកធំធាត់ និងជ្រកកោនដែរ។ និយាយទៅគឺ ត្រូវការរស់ពឹងគ្នាទៅវិញទៅមកតែម្ដង បូករួមទាំងយើងដែលជាមនុស្សផងដែរ ដើម្បីទប់ទល់លំនឹងស្ថានប្រព័ន្ធអេកូឡូសុីទាំងមូលមានអាយុជីវិតឲ្យបានយូរ។
–ជាឆ្អឹងខ្នងសេដ្ឋកិច្ចជាតិទាំងមូល តួយ៉ាងតាមរយៈការនាំចេញផលិតផលជលផលទឹកសាប ផ្លូវគមនាគមន៍ វត្តមានតំបន់អេកូទេសចរណ៍ បម្រើវិស័យឧស្សាហកម្មខ្នាតធំ និងរោងចក្រគ្រប់ប្រភេទដែរ (លាងសម្អាត បញ្ចុះកម្ដៅមា៉សុីនធន់ធំ និងបញ្ចេញកាកសំណល់)​ ថែមទាំងជាប្រភពថាមពលផលិតអគ្គិសនីដ៏សំខាន់ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រជាជនទូទាំងប្រទេសដែរ។