សំណាងគាត់មិនដល់គេ!
បើទោះបីជាមនុស្សម្នាក់ៗកើតមកមានសំណាង និងវាសនាមិនដូចគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាអយុត្តិធម៌ពេកហើយ សម្រាប់ពួកគាត់ដែលរស់នៅលើទឹកទន្លេ ព្រោះទទួលបានសេវាសាធារណៈមិនដិតដល់ដូចជាអ្នកនៅតាមតំបន់ទីប្រជុំជនប៉ុន្មានទេ។ សាកស្រមៃមើល បើយប់ឡើងយើងឈឺ ហើយត្រូវការពេទ្យ តែបែរជាមិនមានគ្រូពេទ្យណាអាចមកជួយទាំងយប់បាន អ៊ីចឹងត្រូវធ្វើម៉េចទៅ? ការសិក្សាក៏មិនបានខ្ពស់ និយាយឲ្យចំទៅនៅតាមតំបន់លើទឹក អញ្ចឹងមិនសូវមានគ្រូបង្រៀនច្រើនទេ ហើយថ្នាក់រៀនវិញ មានត្រឹមទី ៦ អីហ្នឹងអស់ហើយ បើចង់រៀនតទៀត ទាល់តែឡើងទៅរៀននៅទីរួមស្រុក។
ភាគតិចណាស់ដែលក្មេងៗនៅទីនេះបានឡើងទៅរៀនបន្ត ព្រោះអីជីវភាពគ្រួសារមិនមានលទ្ធភាពឲ្យកូនៗពួកគាត់ទៅទេប្រហែលជាពួកគាត់កើតមកក្នុងសង្គមតូចមួយដែលមានតែសហគមន៍រស់នៅជុំវិញខ្លួន និងអ្វីៗដែលប៉ាម៉ាក់គាត់បានប្រាប់ប៉ុណ្ណោះ ទើបពួកគាត់មិនតូចចិត្តទៅនឹងជីវិតរបស់គាត់រាល់ថ្ងៃ។
អនុស្សាវរីយ៍ល្អៗដែលធ្លាប់មាន
ក្រោមផ្ទះគ្មានដី មិនបានរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់ មិនមានសំណាងដូចក្មេងៗដទៃ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែអាចមានអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗជាមួយខ្លួនឯង គ្រួសារ មិត្តភក្តិ និងធម្មជាតិដែលខ្លួនរស់នៅជាមួយរាល់ថ្ងៃ។ កីឡាហែលទឹកត្រូវបានក្លាយជាទីពេញនិយមសម្រាប់បងប្អូននៅទីនោះ មុជទឹកបណ្តើរហែលទឹកលេងបណ្តើរជាមួយបងប្អូន សំលេងសើចក្អឹកៗប្រណាំងនឹងសំលេងចាបយំ មួយគ្រួសារញុំាបាយពេលល្ងាចជុំគ្នា ចែករំលែកម្ហូបគ្នា មិនថាតិច ឬ ច្រើន ឬក៏ ពេលម៉ែស្តីឲ្យ គឺទៅអង្គុយមើលថ្ងៃលិចនៅខាងក្រោយផ្ទះម្នាក់ឯង របៀបសេដៗអីបែបហ្នឹង។
ប្រហែលជាស្ថានភាពក្មេងៗទាំងនេះលំបាក ឬក៏ មានក្មេងដទៃទៀត លំបាកជាងនេះផង ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកសរសេរអត្ថបទនេះ គឺខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដាស់តឿនអ្នកទាំងអស់គ្នា ថាក្នុងពេលវលាដូចគ្នា ពិភពលោកមួយជាមួយគ្នា ស្រុកទេសតែមួយជាមួយគ្នា តែមានមនុស្សឯទៀតច្រើនណាស់ដែលកំពុងតស៊ូ និងជួបស្ថានភាពលំបាកៗជាច្រើនតែពួកគាត់មិនបានបោះបង់ចោលទេ ហើយក៏គាត់មិនបណ្តោយឲ្យខ្លួនបាត់បង់ក្តីសុខសប្បាយដោយសារស្ថានភាពខាងក្រៅពេកដែរ។
ផ្តើមចេញពីខ្ញុំ
បើគិតឲ្យហ្មត់ចត់ទៅ ខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅច្រើនជាងប្អូនប្រុសម្នាក់នេះស្ទើរតែជិត ១០ ឆ្នាំ តែបើមើលទៅ
ពេលដែលខ្ញុំនៅវ័យប៉ុនៗគាត់ខ្ញុំតែងតែតូចចិត្ត នឹងជីវិតរបស់ខ្លួនឯង ថាកើតមកមានមិនគ្រប់គ្រាន់ដូចគេ ឲ្យតែឃើញមិត្តភក្តិមានរបស់លេងថ្មី ដឹងតែចង់បានដែរ មានពេលសិក្សាគ្រប់គ្រាន់ហើយ នៅមិនចង់ទៅរៀនទៀត។ ខុសអីពីប្អូនដែលផ្ទុយពីខ្ញុំស្ទើរគ្រប់យ៉ាង តែគាត់នៅតែអាចរស់នៅយ៉ាងសប្បាយបន្តដំណើរទៅមុខយ៉ាងរឹងមាំបទពិសោធជីវិតរបស់គាត់បានកែប្រែការគិតរបស់ខ្ញុំ អាចឲ្យខ្ញុំរៀនចេះទទួលយកនិងរីករាយជាមួយអ្វីដែលកំពុងមាន ឲ្យតម្លៃ និងថែរក្សាមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន។ សំណាងគាត់មិនដល់គេ មិនប្រាកដថាជីវិតគាត់គ្មានន័យឯណា។